Sunday 11 December 2016

Πολιτικά ορθή και με αποστροφή κινδύνου η αστυνομία της Βικτώρια εγγυάται πως το έγκλημα ευημερεί

 
Η αστνομία κάνει χρήση σπρέι πιπεριού για να διαλύσει ένα τεράστιο καυγά
μεταξύ συμοριών στην πλατεία Federation της Μελβούρνης κατά τη διάρκεια
του φεστιβάλ Μούμπα τον περασμένο Μάρτιο (φωτ. Jake Nowakowski)
Δύο εβδομάδες πριν ο πρώην ντετέκτιβ Νόελ Άσμπαϊ έπεσε θύμα ενέδρας από τέσσερις «επιθετικούς Αφρικανούς άντρες» που προσπάθησαν να βγάλουν τη Μερσεντές του εκτός δρόμου. Άλλη μια μέρα στην κοινωνική πολιτεία της Βικτώρια, όπου οι πειρατίες αυτοκινήτων και οι βίαιες επιδρομές σπιτιών είναι ένας διαρκής φόβος.

Έτσι ο Άντριους και ο Επίτροπος της Αστυνομίας Γκράαμ Άστον ανακοίνωσαν την περασμένη εβδομάδα μια πρόσληψη 3000 νέων αστυνομικών ύψους $2 εκαττομυρίων.
Αλλά δεν έχει σημασία πόσους αστυνομικούς θα προσλάβουν, μιας και το πολιτικά ορθή, κουλτούρα αποφυγής κινδύνου της Αστυνομίας της Βικτώρια θα κάνει σίγουρο το ότι το έγκλημα θα ευημερεί.
Απατεώνες και εγκληματίες είναι ελεύθεροι να τριγυρνούν ενώ η αστυνομία ανησυχεί για το φύλλο, το ρατσισμό και την κοινωνία των ομοφιλόφυλων. Οι βιαστές αναζητούν λεία, οι συμμορίες κάνουν φασαρίες, οι αποτυχημένοι καπνίζουν ασύστολα ναρκωτικά στα πάρκα του κέντρου, μεθυσμένοι οδηγοί το σκάνε από τα μπλόκα ελέγχου αλκοτέστ, ενώ η αστυνομία είναι απασχολημένη για την πάταξη κακομεταχείρισης για ρατσισμό στο facebook ή με το να καταγγέλλει «φραστικά» εκγλήματα από τον Έντι Μαγκουάιρ τα οποία «εξευτελίζουν τις γυναίκες». 
Ένας άγνωστος χρήστης ναρκωτικών, ανάβει μια πίπα κάτω από τις μύτες των αστυνομικών σε πάρκο της Μελβούρνης
τον περασμένο μήνα
Οι κάτοικοι της Βικτώρια δέχονται ένα επίπεδο ανομίας το οποίο είναι ανήκουστο για το Σύδνεϋ. Είναι ένα μάθημα για την υπόλοιπη χώρα, το πόσο γρήγορα μπορεί η ζωή να γίνει ξυνή όταν στειρώσεις την αστυνομινή δύναμη με πολιτικά διορισμένους Επιτρόπους και όταν το σύστημα της δικαιοσύνης είναι στο έλεος του δικαστικού σώματος, στιβαγμένο με ανθρώπινα δικαιώματα, δικηγόρους και πρώην λειτουργούς του σωματείου.
Μετά το εικονικό φεστιβάλ πυροτεχνημάτων Μούμπα στον περασμένο Μάρτιο, Σουδανά μέλη της μυθικής συμμορίας Apex άνοιξαν καυγά με ντόπιους στην πλατεία Federation, αναγκάζοντας ανθρώπους να τρέμουν πίσω από κλειδωμένες πόρτες εστιατορίων. Μόνο τέσσερις συνελήφθησαν.
Όταν διαδηλωτές άρχισαν να καπνίζουν τα ναρκωτικά τους κατά τη διάρκεια ενός πικ-νιμ στους κήπους Φλάγκσταφ φέτος, η αστυνομία όχι μόνο έκανε τα στραβά μάτια, αλλά ένας εκπρόσωπος δικαιολόγησε το γεγονός ως «ελευθερία της έκφρασης».
Όταν δύο αστυνομικοί βρέθηκαν θετικοί σε τεστ ναρκωτικών εν ώρα υπηρεσίας πριν δύο χρόνια, όχι μόνο δεν απολύθηκαν ή κατηγορήθηκαν για αυτό, αλλά ένας εκπρόσωπος περιέγραψε τη χρήση των ναρκωτικών τους ως «καμιά έκπληξη».
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι ο πρώην Επίτροπος της Αστυνομίας Κεν Λέι είναι το νέο αγόρι της αφίσας για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών. «Δεν μπορούμε να συλάβουμε με το δικό μας τρόπο πάνω σε αυτό» λέει, κάτι που είναι αλήθεια αν δεν προσπαθήσεις καν.
Η αστυνομία της Βικτώρια δεν επιβάλλει το νόμο ούτε και στις γραμμές διαμαρτυρίας των σωματείων, αλλά στεέκεται ως φρουρός σε σιωπηλή αλληλεγύη. 
Η αστυνομία στην πλατεία Federation μετά τα βίαια επακόλουθα μεταξύ των συμοριών (φωτ. Yuri Koluzmin)

Και μετά από μια μήνυση για «φυλετικό χαρακτηρισμό» νεαρών Αφρικανών, οι πεζές περιπολίες υποχρεούνται να εκδίδουν «αποδείξεις» σε όποιον μιλούν, σα μια ταπεινωτική φάρσα, που απλά σπαταλά χρόνο.
Μετά, έχουμε το αστείο με τις καταδιώξεις της αστυνομίας, που περιορίστηκαν πέρυσι και έτσι έχουμε από 145 το μήνα να έχουν πάει σε πέντε. Το μόνο που έχουν να κάνουν οι απατεώνες, είναι να πατήσουν το γκάζι.
Δεν υπάρχει λόγος να κλαίμε για τους Αφρικανούς μετανάστες λες και είναι μέρος κάποιου είδους μυθιστορήματος πρόκλησης εγκλήματος. Οι παραβάτες έχουν εξουσιοδοτηθεί από μια αστυνομική δύναμη η οποία έχει παραμελήσει τις ευθύνες της για μια δεκαετία.
Ως αποτέλεσμα, το ποσοστό εκγληματικότητας της Βικτώρια συνεχίζει να αυξάνει –μέχρι 12,5 τοις εκατό τον περασμένο χρόνο. Είναι πλέον η πρωτεύουσα δολοφόνων του έθνους.
Αλλά το πρόβλημα δεν είναι, όπως προσποιείται ο Άντριους, η έλλειψη αστυνομίας. Η Βικτώρια έχει περισσότερους κατά κεφαλήν αστυνομικούς από ότι η Νέα Νότια Ουαλία, η οποία περηφανεύεται πως έχει το χαμηλότερο ποσοστό εκγληματικότητας τα τελευταία 25 χρόνια. Η Νέα Νότια Ουαλία έχει 218 αστυνομικούς για κάθε 100.000 άτομα, ενώ η Βικτώρια έχει 258.
Η Βικτώρια έχει το μισό ποσοστό φυλάκισης από τη ΝΝΟ, ένα υψηλότερο ποσοστό θυματοποίησης και ένα χαμηλότερο ποσοστό αναφοράς για τα περισσότερα εγκλήματα, που είναι μια καλή ένδειξη ότι οι άνθρωποι έχουν χάσει την πίστη τους στην αστυνομία. 
Ο επικεφαλής Επίτροπος της αστυνομίας της
Βικτώρια, Γκράαμ Άστον (φωτ. Sarah Matray)

Κάτι πιο αποτελεσματικό, είναι το ότι οι κάτοικοι στα Δυτικά προάστια της Μελβούρνης, ενόνωνται μαζί για να προστατεύσουν τις γειτονιές τους μόνοι τους. Οι ντόπιοι του Caroline Springs το αποκαλούν “Criminal Springs” λόγω των θρασσύτατων αυτοκινητο-πειρατιών και εισβολών σε σπίτια. Χορταμένοι α;πό την έλλειψη προστασίας από την αστυνομία, περιπολούν τους δρόμους τους, μόνοι τους.
Αλλά αντί να ταπεινωθεί από αυτή την ψήφο μη-εμπιστοσύνης, ο Άστον δήλωσε στο ραδιοφωνικό σταθμό 3AW πως οι περιπολίες πρέπει να σταματήσουν «γιατί γίνεται επαγρύπνυση».
Όταν η Τζιλ Μεάγκερ βιάστηκε και δολοφονήθηκε στη Μελβούρνη πριν τέσσερα χρόνια, κανείς δε γνώριζε πόσο συνένοχοι ήταν οι αστυνομικοί και οι δικαστικές αρχές, στο έγκλημα που συγκλόνισε το έθνος. Ο Άντριαν Μπέιλεϊ καταδικάστηκε για το βιασμό οχτώ γυναικών, παρόλα αυτά, αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή. Είναι ύποπτος για το βιασμό τουλάχιστον 16 πορνών το 2000, αλλά το τμήμα βιασμών δεν ενδιαφερόταν. Το DNA του που πάρθηκε το 2001, χάθηκε από το εργααστήριο εγκληματολογικού της αστυνομίας.
Η Τζιλ Μεάγκερ, που βιάστηκε και
δολοφονήθηκε στη Μελβούρνη
Αντί να κλειδώνει τους απατεώνες, η αστυνομία της Βικτώρια έχει γίνει μέσο φιλανθρωπικής κοινωνικής αλλαγής. Την περασμένη χρονιά αγκάλιασαν τις επιπλήξεις των φύλλων της Επιτροπής Ανθρωίνων Δικαιωμάτων της Βικτώρια που έκανε τους σηνήθεις «συγκλονιστικούς» ισχυρισμούς περί πάγιων σεξουαλικών παρενοχλήσεων και διακρίσεων.
Όταν δε σκέφτεται τα ποσοστά των δύο φύλλων, ο Άστον διατηρεί το ζήλο του για μια βεντέτα που τον αυτο-εξυπηρετεί ενάντια στον Καθολικό Καρδινάλιο Τζορτζ Πελ, ο οποίος κερδίζει επαίνους από το ABC. Αντί να παίζει σχησματικά παιχνίδια και να υποθάλπτεται σε πολιτικές ταυτότητες, ο Άστον θα μπορούσε να προσπαθήσει να κάνει τη δουλειά του. Ακόμα καλύτερα θα μπορούσε να παραιτηθεί. 




No comments:

Post a Comment