Οι οικοδομικές εργασίες στην Αυστραλία

Όσον αφορά την εργασία, θα πρέπει να αναφέρω την αλήθεια, που ίσως να μην είναι και τόσο ενθαρυντική! Παρατηρώ πως οι δουλειές τα τελευταία δυο χρόνια πέφτουν. Πολύ καλά χρήματα υπάρχουν για κάποιον που θα πιάσει δουλειά σε οικοδομές. Αλλά δυστυχώς, για να μπει εκεί κανείς θα πρέπει να γνωρίζει τα κατάλληλα άτομα. Ωστόσο, αφού μπει κανείς εκεί, θα πρέπει να έχει κατά νου, πως συνήθως αυτές οι δουλειές είναι "εποχιακές"
για τους περισσότερους. Δεν θα διαρκέσει το όλο σενάριο για πανω από 6 μήνες. Αν και είναι γεγονός πως αν γυρίσει κανείς το κεφάλι του ανά πάσα στιγμή προς τη Μελβούρνη, θα δει δεκάδες γερανούς οικοδομών, η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχουν αρκετές δουλειές στο χώρο αυτό. Σε μια πρόσφατη συζήτηση με φίλο που δουλεύει πολλά χρόνια στις οικοδομές, μου εξήγησε, πως στην ουσία η απληστία των εταιρειών από τη μια, αλλά και η τεμπελιά των εργαζομένων από την άλλη, οδήγησε τις εταιρείες στο να διώχνουν άτομα.

Υπήρχε μια χρυσή εποχή, κατά την οποία οι εταιρείες ζητούσαν άτομα για να δουλέψουν σε οικοδομικές εργασίες. Προσλάμβαναν με το τσουβάλι και πλήρωναν καλά! Κάθε τόσο όμως υπήρχαν εργατικά ατυχήματα και κάποιος έπρεπε κάτι να κάνει για αυτό. Δημιουργήθηκε λοιπόν το σωματείο των οικοδόμων. Βάζοντας τους κανονισμούς ασφάλειας και υγείας στην εργασία, τα ατυχήματα αυτά μειώθηκαν στο ελάχιστο. Επόμενος στόχος του σωματείου, ήταν να καταφέρει καλύτερες αποδοχές για τους εργαζομένους του. Και πιέζοντας τις εταιρείες τα κατάφερνε πάντα μια χαρά. Αποτέλεσμα ήταν, να δημιουργηθεί ένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον από το ανθρώπινο δυναμικό για τις οικοδομικές εργασίες. Είχαν γίνει ίσως οι πιο καλοπληρωμένοι στην Αυστραλία. Δε χρειαζόταν να σπουδάσουν για να κάνουν τη δουλειά και απολάμβαναν γενικά πολύ καλές απολαβές. Για παράδειγμα, κάθε δεύτερη Δευτέρα, δεν πηγαίνουν για δουλειά (είναι αργία). Η υπερωρία (μετά το 8ωρο δηλαδή) πληρώνεται διπλά! Τα Σάββατα και τις Κυριακές, από την πρώτη κιόλας ώρα δουλειάς, πληρώνονται διπλά!! Δεν ήταν λίγοι αυτοί που έβγαζαν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία $2.000 την εβδομάδα.

Δυστυχώς, μέσα σε αυτό τον εργατικό κύκλο, δεν άργησαν να εισχωρήσουν και άνθρωποι, που όχι μόνο δεν είχαν ιδέα από δουλειά, αλλά και που δεν ήθελαν να δουλέψουν. Με γνωριμίες από το γνωστό του γνωστού, έμπαιναν σε μια θέση και ΔΕΝ έκαναν απολύτως τίποτα. Όταν τα αφεντικά εμφανιζόταν, κουνιόταν από τη θέση τους, προσποιώντας εργασία. Αυτό συνεχίστηκε για πολλά χρόνια, μιας και πολλοί από αυτούς έγιναν κολλητοί με άτομα με ηγετικές θέσεις στην εταιρεία, ή καρφώνοντας συναδέλφους για λάθη που έκαναν ή για τεμπελιά. Τα χρόνια άλλαξαν και οι εταιρείες άρχισαν να βλέπουν ότι έχαναν ένα μεγάλο κομμάτι της πίτας τους, δίνοντάς το στους εργάτες. Εργάτες εκ των οποίων αρκετοί δεν το άξιζαν. Και έτσι άρχιζαν να πιέζουν τους εργαζόμενούς τους αλλά και τους υπεργολάβους τους, για πιο γρήγορη παράδοση των έργων. Κάτι που πέτυχε. Εκεί λοιπόν που ένα έργο έπρεπε να το παραδώσουν σε 3 χρόνια, κατάφεραν να το παραδώσουν σε 2,5! Αμέσως κατάλαβαν ότι ένα παρόμοιο έργο την επόμενη φορά θα μπορούσαν να το παραδώσουν σε 2 χρόνια αν πίεζαν. Και αυτό ακριβώς έγινε. Το επόμενο βήμα τους ήταν και το τελευταίο. Να καταφέρουν το ίδιο χρονοδιάργαμα, με λιγότερους εργαζομένους. Και έτσι φτάσαμε στην κατάσταση του σήμερα. 

Για να δουλέψει κανείς εκεί (εκτός από γνωστό) θα πρέπει να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο που κρατά μια μέρα και τον ενημερώνει για τα περί εργασίας και κανονισμών σε εργοτάξια. Παίρνει το χαρτί του από εκεί και μετά πάει στο σωματείο CFMEU (construction forestry mining and energy union) και να πληρώσει την εξάμηνη συνδρομή του εκεί. Εφόσον τα κάνει αυτά, έχει το δικαίωμα να δουλέψει στο επάγγελμα. Όταν πάει κανείς στο εργοτάξιο, θα του ζητηθούν πριν ξεκινήσει και η άσπρη κάρτα που του δίνουν όταν τελειώσει το σεμινάριο και η απόδειξη ότι έχει πληρώσει τη συνδρομή του προς το σωματείο. 

Αν λοιπόν καλοί μου φίλοι έχετε κάποιον που να μπορεί να σας βάλει σε μια τέτοια δουλειά, κάντε το. Αλλά να θυμάστε ότι θα συναντήσετε πολλούς που θα σας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Βέβαια, αν εσείς είστε εργατικός και δεν σχολιάζετε ποτέ κανένα, τότε μη φοβάστε τίποτα. Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα σας σταματήσουν θα είναι για να μη σας δώσουν αποζημίωση (αν ανακγαστούν να σας απολύσουν πολλά χρόνια μετά) ή γιατί δεν υπάρχει πολύ δουλειά εκείνη την περίοδο. Θα συναντήσετε ωστόσο, πολλούς που θα θέλουν να σας κάνουν να δείχνετε άσχημα στα αφεντικά σας. Αγνοήστε τους! Είναι πολλά τα λεφτά για να δώσετε σημασία σε "μικρότερα πράγματα".